Orhan BABAYİĞİT Yazdı;Bir Tutam Deniz Feneri

BİR TUTAM DENİZ FENERİ 

Bir anekdot okudum yalnızlık üzerine
İnsan kalabalık içinde de yalniz 
Deniz fenerin de  olduğu gibi
Her gece gemileri alması koynuna 
Onun yalnız olmadıgını göstermez
Deniz fenerlerinin de hüzünlü  hikayeleri var, asırlardan beri süre gelen, onlarda onunla yalnız

İnsan yalnız kalmak  istemez
Günümüz koşulların da, sessizliğe mahkum, prangalı yalnızlarız hepimiz 
Kalabalık ortam, kalabalık aile ,onca arkadaş arasında yaşasak da yalnızlığımızı paylaşacak,gönül yoldaşını bulmak zor
Ya bulduğumuzu  zannetmişiz kıymetini bilememişiz ya da kıymetimiz bilinmemiş
Demek ki bulduğumuz yalan 
Bencillikler tavan yapar,egolar savaşın da 
Bahaneler üreterek hep ben demek
Birlikte yakalanacak, mutluluğu kaybetmek anın kıymetini bilmeyerek 

Deniz feneri hep yanıp söner Işık verir
Yol gösterir ama kalabalık yalnızlığında
Peki ya ondan yol alanlar
Ne yol alanların yalnızlığı 
Ne de deniz fenerinin hüznü olsun
Gözlerdeki ışık yol versin 
Gönülden dökülen yaşama uygulanan 
Dilin anlamlandırdığı sevgi yalnızlığın paylaşımı olsun 

Şu kısacık yaşamda 
Aynı yüreği ayrı yüreklerde paylaşarak 
Birbirine deniz feneri olmak güzel
Yalnızlık senfonisini başkalarınında dinlediğinin farkında olarak  
Kendini mutlu etmek  ise  en güzeli