Uçurumun kenarında aç keçi, bir tutam ot için.
Arzular oluk oluk kötülükte, sessiz iyiliği seçin.
Hızla akıyor yamaç aşağı koca bir medeniyet.
Bilinse arka düşünceler, korunamaz iyi niyet.
Düşüyor adalet ve erdem her bünyede son hız.
Onurlu bir tutam insan sesleniyor, ses çok cılız.
Koşturanlar var gayya kuyusuna, tomar kağıda.
Tükenmiş dünya, içi kof fikirler, soluda sağıda.
Kimse şüphe duymuyor, belki yoğurt çok ekşi.
Ayırt edilemez bir hayat, karışmış erkek ve dişi.
Söz uçmuş, yazı sürünüyor, renkli bir cümbüş.
Ne biçim kahverengi herkes başına üşüşmüş.
Karası, sivrisi, kanatlısı bütün sinekler orada.
Bataklığa dönmüş üç yanı denizle çevrili ada.
Kızgın kumlara yatmış bir deve gibi rahatlar.
Bu bizim bildiğimiz, başka ne yenmiş haltlar.
Yüzler çığırından çıkmış, tabaklı timsah derisi.
Dilleri ishal olmuş, tövbe tutmaz süzgeç gerisi.
Bir hakikat duysa arsız, kırk dereden su getirir.
Aval aval bekle çeşmede, suya susuz dedirtir.
Mal, mülk, para toplamada kırk haramiler eşler.
Estetik, fazilet, insalıktan yoksun güruh, leşler.
Bir terazi görseler, gözleri kamaşır tarla fareleri.
Adil insanlara karşı, büyük yalanlar tek çareleri.
Tüm insanlık yek vücut olursa belki gelir umut.
Kalplerde başlar hayat, adalet olmalı ilk komut.